Tutoring

Małgorzata Andrzejewska

Wędrówką życie jest człowieka /E. Stachura/

Odwołując się do powyższych słów, od wielu lat wędruję z moimi uczniami po meandrach historii. Wspólnie zgłębiamy tajniki przeszłości Polski i świata, zastanawiając się przy tym jak przeszłość wpływa czy może wpływać na przyszłość.

Te spotkania przynoszą mi wiele satysfakcji, działają inspirująco, dodają energii.  Kiedy kilka lat temu zastanawiałam się jak poszerzyć swój warsztat pracy, wybór padł na tutoring. Dlaczego? Otóż tutoring opiera się na swoistej relacji tutor- podopieczny, gdzie tutor towarzyszy podopiecznemu w realizacji marzenia , rozwoju pasji i umiejętności. Podążanie za moim podopiecznym, wsłuchiwanie się w jego potrzeby  jest dla mnie niezwykle ważne – to on, nie ja wyznacza kierunki naszej współpracy. I oby było tak dalej…..

Jadwiga (Jagoda) Przepierska

Najbardziej lubię towarzystwo inteligentnych ludzi o wybitnym poczuciu humoru, no i od czasu do czasu „święty spokój”. W szkole podstawowej byłam etatowym recytatorem na wszelkich uroczystościach i akademiach szkolnych (przede  wszystkim „mistrzem improwizacji”, ponieważ zazwyczaj nie marnowałam czasu na pamięciowe opanowanie wierszy).  Z kulturą antyczną spotkałam się dość wcześnie:) - w dziedzinie sportu bowiem, ku memu zaskoczeniu, zostałam włączona do licealnej reprezentacji w rzucie dyskiem. Dzielnie wytrwałam w niej przez dwa sezony.  W tym czasie jednak ważniejsza była dla mnie matematyka i biologia. Od przedszkola nie cierpię: budzika o poranku, muzyki disco-polo, techno, obłudy, agresji, knedli i grochówki.  A tak na poważnie: po roku farmacji ukończyłam kolejno dwa kierunki studiów - zootechnikę i biologię. Biologii jestem wierna do dziś. Uczę jej w naszej szkole od 1992 roku. Przez ten czas z radością obserwuję osobisty rozwój i karierę moich uczniów i absolwentów. Wielu z nich rozwinęło się na polu przyrodniczym i medycznym, ale nie tylko… Cieszę się, gdy rozwijają swoje talenty i pasje,  jest wśród nich nawet najmłodszy w świecie eksplorator - zdobywca Amazonii. Do dziś dzielą się ze mną swoimi radościami, osiągnięciami osobistymi i zawodowymi. 

Jako tutor zapraszam na ścieżkę kreatywnego poznawania siebie, swojego miejsca w życiu i świecie. Myślę, że razem łatwiej nam będzie wyruszyć w tę drogę.

Igor Kozak

Jestem jak wulkan Wezuwiusz, na co dzień spokojny i cichy, a wewnątrz rozgrzany do czerwoności. Kocham wyzwania dzięki, którym mogę ulać „lawy z mego wnętrza”, ale pragnę także chwil gdy samotnie jestem zanurzony w słodkiej bezmyśli. Dlatego zacząłem biegać. Godzinami mogę kontemplować piękno otoczenia wszystkimi dostępnymi zmysłami, bez użycia słów, a dodatkowo zwyciężam biegając szybciej, dalej, a nawet wtedy, gdy już nie mogę i mój organizm odmawia mi posłuszeństwa. W rok pozbyłem się 20 kg, przebiegłem dwa półmaratony i rzuciłem wyzwanie królewskiemu dystansowi maratońskiemu. Spokój odnajduję także w rodzinie i spotkaniach z Bogiem, chociaż i z rodziną, jak i Bogiem najlepiej czuję się w plenerze. Jestem psychologiem i teologiem, od wielu lat podaję rękę młodym ludziom, którzy wpadli w bagno uzależnienia, próbuję pracować także naukowo, gdyż nie chcę mego całkiem bogatego i ciekawego doświadczenia zatrzymywać dla siebie.

Joanna Artiemjew

Jako mała dziewczynka lubiłam bawić się „w szkołę” i mówiłam, że będę nauczycielką. Po ukończeniu liceum chciałam bardzo pragmatycznie podejść do życia i zdawałam na prawo. Mam w swoim życiorysie roczne studium bankowości i pracę jako redaktor i korektor w wydawnictwie. Jednak wiedziałam, że to nie jest realizacja moich marzeń i pragnień, że zaprzeczam swojemu powołaniu. Od 2002 roku pracuję w Społecznej Jedynce jako nauczyciel języka polskiego; moja przygoda z nauczaniem trwa więc od kilkunastu lat i mam nadzieję, że będzie trwała jak najdłużej.

Tomasz Karolak

Kiedy zacząłem pracę jako nauczyciel, myślałem, że będzie to praca tylko „na chwilę”, na czas studiów. Jednak tak polubiłem nauczanie matematyki i naszą szkołę, że ta chwila trwa już ponad 22 lata.

Chętnie się uczę i nie lubię rutyny, dlatego często stawiam sobie nowe wyzwania i szukam nowych możliwości. Pracowałem na Wydziale Matematyki i Informatyki UAM, gdzie zajmowałem się kształceniem przyszłych nauczycieli matematyki. Napisałem kilka książek o matematyce dla różnych poziomów nauczania. Od 2015 roku jestem dyrektorem Społecznej Jedynki.

W chwilach wolnych od pracy grywam na organach (także w kościele jako organista liturgiczny) i na gitarze, a przede wszystkim spędzam czas z rodziną. Interesuję się matematyką i informatyką, a także muzyką i literaturą. Lubię gry planszowe, wędrówki górskie, spływy kajakowe i wyprawy rowerowe. Moja droga przez edukację (od matury w klasie bardzo humanistycznej do doktoratu z nauk matematycznych) była pełna zakrętów i znaków zapytania. Chętnie podejmę współpracę z wszystkimi uczniami ze szkoły podstawowej, którzy chcą rozpoznać swoje talenty i jeszcze bardziej wzmocnić swoje mocne strony.

Agata Gerard

Bardzo lubię uczyć, choć nauczycielem zostałam przez przypadek. Poza geografią ciekawią  mnie zagadnienia z innych nauk ścisłych, a także psychologii. Uwielbiam uczyć się nowych rzeczy oraz poznawać nowe miejsca i ludzi. Kocham kryminały i thrillery. U ludzi cenię odwagę, inteligencję i poczucie humoru. 

Katarzyna Geisler

Od wielu lat jestem nauczycielką edukacji wczesnoszkolnej w naszej szkole. Praca z uczniami jest dla mnie nieustannym źródłem wielkiej satysfakcji oraz motorem do działania i odkrywania drugiego człowieka. Posiadam umiejętność uważnego ich słuchania.  Pozytywną energię i radość czerpię z kontaktów z innymi ludźmi, pomagania im. Nie wyobrażam sobie życia bez mojej rodziny, wspólnych spotkań przy stole, domu pełnego gwaru rozmów i śmiechu. Odpoczywam czytając książki, słuchając muzyki, podczas wyjść do teatru, opery czy kina. Moje hobby to praca w ogrodzie, za którą tęsknię w długie, zimowe wieczory. Bardzo lubię piesze wycieczki do lasu z moim psem. Od wiosny do jesieni możecie mnie również spotkać na rowerowych szlakach Poznania i okolic.

Małgorzata Brugier-Szyca

Moja przygoda z językiem hiszpańskim zaczęła się już w liceum, wówczas mój polonista po raz pierwszy zwrócił moją uwagę na literaturę latynoamerykańską, pojawił się Borges, Cortázar, Márquez i jego Sto lat samotności. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że będę studiować filologię hiszpańską, myślałam raczej o romanistyce. To przez zachłanność związaną z nauczeniem się więcej niż jednego języka obcego wybrałam hispanistykę, na której też był wykładany język francuski. I tak języki romańskie zagościły u mnie na dobre. Do nich dołączył też później język włoski. Nie miałam w planach być nauczycielem, najpierw przez wiele lat pracowałam w biznesie, jako tłumacz. Do dzisiaj zresztą tłumaczenia są też moją codziennością. Praca nauczyciela i tłumacza przysięgłego znakomicie uzupełniają moją wizję osoby władającej językami obcymi. Z jednej strony praca z uczniami, wymagająca, żywa za każdym razem inna i zaskakująca oraz praca indywidualna, w spokoju i skupieniu nad prawnymi, technicznymi czy medycznymi dokumentami. Zawsze robiłam więcej niż jedną rzecz, lubię działać w różnych aspektach, to bardzo motywuje do dobrej organizacji i pracowitości. Współpracuję z Instytutem Cervantesa przy organizacji egzaminów oficjalnych z języka hiszpańskiego DELE. Moim motto jest stawiać czoła wyzwaniom i nie zniechęcać się, kiedy pojawia się możliwość przeżycia nowych doświadczeń. Zapraszam odważnych, chętnych do działań i wyzwań młodych ludzi. Im więcej masz do zrobienia tym lepiej zagospodarujesz i zorganizujesz swój czas!

Jolanta Syroczyńska-Thiel

Praca zawodowa zawsze sprawiała mi ogromną przyjemność. Pracowałam w szkole specjalnej, ukończyłam kurs dogoterapii, ale najwięcej serca oddałam uczeniu chemii  w Społecznej Jedynce. Obecnie administruję także szkolny dziennik elektroniczny.  W sprawnym poruszaniu się w systemie pomaga mi upodobanie do gier logicznych.

Po pracy relaksuję się czytaniem biografii i książek przygodowych oraz oglądaniem filmów. Lubię humor francuskich i belgijskich komedii. Czuję także chemię do podróży. Czas spędzony z rodziną i przyjaciółmi daje mi wiele pozytywnej energii, której nadmiar uwalniam podczas koncertów rockowych i różnych aktywności sportowych.

Grażyna Szymkowiak

W młodości nigdy nie przypuszczałam, że będę nauczycielką. Maturę zdałam w klasie matematyczno-fizycznej i wybór kierunku studiów – filologia polska – był związany z moimi największymi zainteresowaniami: literaturą i kulturą. Praca w szkole daje mi wielką radość. Cieszę się, gdy moi uczniowie się rozwijają, poszerzają swoje horyzonty i mocniej wierzą w swoje możliwości, dokonują właściwych wyborów. Moją pasją są książki, film, podróże, narty, rower i szaradziarstwo, i przede wszystkim spotkania z ciekawymi ludźmi.

Patryk Rzepecki

Pamiętam, że kiedy byłem małym chłopcem, chciałem zostać pisarzem - to marzenie jeszcze czeka na spełnienie (choć mam szufladę pełną fragmentów opowiadań i pomysłów na nowe powieści, które staną się światowymi bestsellerami).Ostatecznie zostałem nauczycielem historii - chyba dzięki książkom z serii "Pan Samochodzik" (myślałem kiedyś, że wszyscy historycy zajmują się poszukiwaniem skarbów i skradzionych dzieł sztuki). Wierzę, że nauka nie musi być nudna a edukacja to nie tylko to, co wydarza się w szkole, dlatego wciąż poszukuję nowych dróg ciekawego przekazywania wiedzy.

Lubię spotykać się z ludźmi, którzy mają inny punkt widzenia niż ja, oglądać długie filmy, w których niewiele się dzieje oraz czytać książki, które wywracają moje myślenie o świecie do góry nogami.